De fjorden van Chili

We nemen jullie nog even mee terug naar 2010. Zo lang geleden is het per slot van rekening ook nog niet...

(de werkelijkheid heden ten dagen is wel heel anders, want ik zit nu alleen in Mendoza (Argentinie) Bram is afgelopen zondag vanaf Buenos Aires terug gevlogen naar Nederland en zoals ik zojuist heb vernomen weer volle bak aan het werk!)

Ons laatste bericht was van Kerst. Torres del Paine, Perito Moreno en Fitzroy achter de rug. Dit waren absoluut hoogtepunten van onze reis tot dusver. Patagonie is fantastisch mooi :-)

Tweede Kerstdag zijn we met de bus terug gegaan van El Calafate (Argentinie) naar Puerto Natales (Chili) Juist... weer de grens over (T is maar goed dat we de laatste jaren niet zoveel hebben gereisd, anders hadden al die stempels nooit in onze paspoorten gepast ;-) ) en in Puerto Natales waren we ook al geweest, het is de toegang tot Torres de Paine.

Maar hiernaast is het ook de vertrekhaven voor ons boottochtje door de fjorden van Chili. Tweede Kerstdag zijn we naar ons zo ongeveer favoriete eettentje in Puerto Natales geweest, La Mesita Grande. Je zit met z´n allen aan een heeeeel lange tafel en de pizza´s, pasta´s, voorafjes en toetjes zijn niet te versmaden zo lekker!

Maandag hadden we te weinig tijd om nog weer terug naar Torres del Paine te gaan, eigenlijk ook maar beter ook, want door de vele bergwandelingen onder allerlei omstandigheden hadden onze oude lichamen wel te lijden ;-) Ik doe nu wel een smile, maar we hadden echt allerlei pijntjes.
Maar er zijn natuurlijk meer leuke dingen te doen, wat dacht je van fietsen in de omgeving van Torres. De fietsen bij het hostel hadden echter allemaal last van sokkenbanden (???) we moesten er dus eerst mee langs het tankstation om er wat lucht in te krijgen, maar toen konden we op weg. Eerst maar ns een rondje dorp... Dit dorp bleek nog aardig groot te zijn, compleet met VINEX-lokatie!!!
Erg grappig, allemaal dezelfde huisjes, wat er 60 zouden zijn voor 60 gezinnen. Het leek ons meer geschikt voor 1 of 2 persoonshuishoudens, maar ja dat is onze Hollandse standaard. We hebben een mooie fotosessie gedaan bij de jachthaven, waar Bram nog verder uit zijn broek scheurde (very charming en handig zo´n natuurlijk luchtgat) en daarna met de kop in de wind en gebruik makend van elkaars slipstream richting Torres. Dit bleek toch iets te ver fietsen. Man, t leek wel de polder zoveel wind, af en toe de koppositie afwisselend, hebben we een mooie route gefietst.

Om 21.00 uur konden we inchecken op de boot. Voor die tijd nog maar een keertje naar La Mesita Grande. Ik ging nog eenmaal voor de heerlijke vers gemaakte lasagna! Naast ons kwam een stel te zitten die de opmerking maakte; sja hoor komen uitgerekend wij aan deze lange tafel naast andere Nederlanders te zitten. Wat gezellig heen en weer gekletst en we zouden ze nog wel treffen op de boot, want zij gingen ook de Chileense fjorden in.

Wij hadden een 4 persoonshut geboekt, maar konden ons geluk niet op toen deze alleen voor ons tweetjes was. Hoe je hier met z´n 4-en in zou moeten bivakkeren is ons ook een raadsel want een mini-studentenkamer was er niets bij ;-) Aan boord kregen we drie keer per dag een behoorlijk uitgebreide maaltijd, daarnaast hadden we zelf de nodige snaaierij meegenomen en wat vino tinto y cerveza. We vertrokken dinsdagochtend om een uurtje of zes, als het goed was, lagen wij dan nog heerlijk te ronken in onze hut en dat bleek ook zo. De avond voor vertrek kwamen we Emma en Martijn (van t restaurant) nog weer tegen op het dek, zij waren ook nog even van het zicht op Torres del Paine aan t genieten. We kletsten zo wat heen en ik vroeg: ¨waar komen jullie eigenlijk vandaag?¨ Deventer! zegt Martijn doodleuk. Ik dacht dat hij een grap uithaalde omdat wij de naam Deventer al hadden laten vallen misschien, maar nee.... uitgerekend deze luitjes wonen in de raambuurt aan de rand van het centrum en natuurlijk hebben we wederzijdse kennissen. Het zal ook weer ns niet he?

Na ons ontbijt op dinsdag stopten we met de boot voor een gletsjer, prachtig natuurlijk, behalve het weer, dat was iets minder... en ja, wat doe je dan de hele dag op zo´n boot, niet veel eigenlijk. Beetje siesta houden, wat luisteren naar de informatie over gletsjers die je op de boot krijgt en een filmpje met bier en chips voor t slapen gaan...

Op woensdag was het weer al niet veel beter. Er waren mensen die dolfijnen en walvissen hadden gezien, maar net op die momenten waren wij niet op dek, maar ergens in de hut onze (ook zeer belangrijke) siesta aan het houden. Het weer was wel goed genoeg om even van boord te gaan... We stopten in Puerto Eden, een heel klein gehuchtje bestaande uit wat eilanden, om wat lokals van boord te laten. Wij, de toeristen mochten ook even een wandelingetje over het eiland maken. Ach even de beentjes strekken, best lekker. Dus daar liepen we, een hele meute, te herkennen aan de fel oranje zwemvesten. Het wildlife dat hier in het stukje nationale park leeft, was denk ik zo akelig verblind door onze felle zwemvesten dat ze in geen velden of wegen te bekennen waren.
Daarna de boot weer op, preparing for the great wide open sea. We verlieten de rustige fjorden even en gingen een stukje open zee op. De anti-zeeziek-pillen vonden gretig aftrek. Uiteindelijk viel het volgens mij allemaal mee, af en toe viel er iets van tafel en zag je als je links keek alleen lucht en rechts keek alleen water en daarna andersom. Geen zeeziekte voor ons!

De donderdag was een prachtige dag! strak blauw en fantastisch uitzicht op de vulkanen die hier te pas en te onpas in het gebied staan. Ze komen met hun wit besneeuwde toppen ver boven het landschap uit. Terwijl Bram siesta vierde, heb ik een praatje met één van de schippers gemaakt. Wat bleek.... de boot waar wij op zaten is in eigendom geweest van een Nederlands bedrijf. Hij vaarde tussen Nederland en Engeland en heette ´de Friesland´. Het zijn toch weer die Hollanders, je komt ze echt overal tegen.
Iedereen op de boot genoot van het zonnetje en zat op het dek, wij zagen vrolijke dolfijnen die met ons meezwommen en we vergaten ons (net als vele anderen) in te smeren tegen de zon. Het voelde toch ook niet zo warm?! ´s Avonds bij het eten zagen we alleen maar rood verbrande koppies, die van ons vielen nog wel mee. Deze avond, de laatste avond aan boord, hadden we echt een prachtige zonsondergang. Zelfs de bingo werd onderbroken om hier even van te gaan genieten!

Rond 4 uur in de nacht kwamen we aan in Puerto Montt. Ik was wakker, dus ik ben maar ns even met een pak koekjes gaan kijken hoe we aan zouden meren. Om 8 uur, na het ontbijt, mochten we van boord. Wij hebben direct de bus genomen naar Puerto Varas. Puerto Montt is een havenstadje, niet heel toeristisch, meer een stad voor de lokale bevolking. Puerto Varas is echter een vakantiebestemming. Het ligt prachtig aan een meer en er zijn nog meer meren (?) in de omgeving. Het was per slot van rekening ook nog eens oudejaarsdag, dus we wilden wel een leuk plekje!
Een gezellig hostel was snel gevonden. We liepen wat in de rondte en vonden iets leuks kleinschaligs. Midden in het centrum. Vanavond gingen ze met z´n allen oud en nieuw vieren en genieten van het vuurwerk dat hier (georganiseerd) op het strand werd afgestoken. Maar.... het was ook mooi weer, dus wij wilden wel een vulkaan van dichtbij gaan bekijken. huppetee, aktie!

We gingen deze laatste dag van het jaar de Osorno maar ns op! de hoogste vulkaan hier in de buurt. De lucht was strakblauw en het was heerlijk warm weer, maar op de vulkaan stonden we met onze voeten in de sneeuw! Omdat hier in de winter ook flink wordt geskied (twee weken geleden had dit schijnbaar nog gekund) waren er stoeltjesliften die we konden gebruiken om bovenop de vulkaan te komen. (Scheelt weer voor de knietjes :-) ) Het uitzicht was prachtig, welke kant we ook opkeken, we zagen alleen maar vulkaankraters! het staat er vol mee hier, tussendoor wat meertjes, waar de mensen heerlijk in aan het zwemmen waren. Ja, ja, we hebben weer een warme oud en nieuw hier, hartje zomer!

Volgend jaar weer verder :-)
Feliz año nueve alvast