Navidad activo Argentino

Woensdagochtend vertrokken richting Argentinie. We waren voorbereid op de grensavonturen wat ons de eerste keer meer dan 3 uur van onze tijd kostte. Dit keer ging het echter snel, al met al waren we met een uurtje klaar. Dit was een rustige grensovergang en wij waren de enige bus bij de grens dit keer.

Ergens in de middag kwamen we aan in El Calafate, het dorp dat bekend staat vanwege de toegang tot de zuidelijke kant van het nationale park van de gletsjers (Los Glaciares). Het was een mega-toeristisch dorpje! Nog niet eerder zoiets gezien in Argentinie. De zon kwam wel lekker door en wij hebben heerlijk genoten van een biertje op een behoorlijk terras, dat is dan weer het voordeel van een toeristisch plekje.

Natuurlijk moesten we ook de nodige dingen regelen voor onze reisplannen! We wilden Perito Moreno zien en daarna snel door naar El Chaltén om wat flinke wandelingen in de bergen te maken. Perito Moreno is zo ongeveer de bekendste gletsjer, mede doordat deze op een makkelijke manier bereikbaar is met auto ipv klimmend door de bergen. Dit is ook zo ongeveer de enige gletsjer in de wereld die stabiel blijft. De meeste gletsjers smelten door de opwarming van de aarde. Hier op deze plek in het Andesgebergte valt echter nog zoveel sneeuw op de ijskap waardoor Perito Moreno aan de ene kant blijft groeien en aan de andere kant smelt. Deze andere kant is de kant in het ´dal´, waar de toeristen kunnen kijken hoe er soms enorme stukken ijs naar beneden vallen in het meer. Wij gingen dit op donderdag zelf ervaren :-)

Redelijk vroeg in de ochtend gingen we met een bus richting Perito Moreno. Het was ongeveer 80 km rijden. Onderweg zagen we met grote regelmaat de verschillende dieren die in dit gebied voorkomen; veel roofvogels maar nog veel meer schapen! Eén Estancia (dit is een soort boerenbedrijf) had tussen de 20.000 en 22.000 schapen en deze hebben dan ongeveer 70.000 hectare grond tot hun beschikking. Dit is omdat de grond hier arm is, het is steppe gebied en het voedsel in de grond is dus minimaal. Erg leuk om te zien hoe 4 honden een hele kudde schapen wel even laten zien welke kant ze op moeten. Ze stuurden de schapen precies over de weg toen wij er aan kwamen rijden, de honden sprongen enthousiast in de rondte en de schapen... ach als er één over de weg is...

Na een paar bochten zagen we dan voor het eerst Perito Moreno!

Na een wandeling werden we gedropt bij het toeristische gedeelte. Een compleet aangelegde boardwalk bezorgde de meest fraaie aangezichten en uiteraard mooie fotomomenten. Afsluitend zijn we met een catamaran de gletsjer vanuit het water gaan bekijken, erg indrukwekkend.... zo ver je gezichtsveld reikt toppen en pieken van ijs. Zo´n 80 meter boven het water uitstekende ijsklomp in en in wit, blauw en diepblauw. Die avond zijn we direct met de bus doorgegaan naar het hikersgebied van Argentinië, El Chalten. Dit is de tegenhanger van de Chileense ´Torres del Paine´ alwaar we reeds zijn geweest en welke we wellicht weer een keer zullen aandoen. El Chalten is een dorp van 500 inwoners en het dorpje verschaft toegang tot het noordelijke deel van het nationale park los Glaciares. Hiermee is over El Chalten alles gezegd, maar zeker niet over de ligging; midden tussen de bergen, alsof er een deel is afgegraven en daar een dorp is gecreeerd. Vanuit ons optrekje wandelen we direct de bergen in op weg naar Laguno Torre. Het was een wandeling van ongeveer 6 uur, helaas begon het halverwege te regenen waardoor het uitzicht op de berg Torre zelf compleet achter de wolken verdween. Het meer vol ijsschotsen en de gletsjer waren ondanks dit weer nog steeds erg mooi om te zien. Op tijd terug want het was per slot van rekening kerstavond. Zeik en zeik nat geregend gingen we uitgeput op zoek naar een kerstdiner.... we konden kiezen uit pizza.

Eerste Kerstdag hebben we genoten van ons kerstontbijt. Toast met jam en wat vruchten, maar ook koffie en thee en limonadesiroop met sinaasappelsmaak! Een stevig ontbijtje dus voordat we aan wandeltocht nummer 2 begonnen in dit gebied. Het weer was.... fantastisch. In tegenstelling tot vrijdag was het nu blauw met hier en daar een wolk dus we gingen op pad richting ´laguna de los tres´. Het was een prachtige maar stevige wandeling met enorm veel wind. We liepen de berg op, door het bos, door een rivierbedding en na een uurtje vol tegen de wind in, begon de klim ´from hell´ naar het hooggelegen meertje. Het was behoorlijk afzien, een klim van ongeveer anderhalf uur na een wandeling in ons rappe tempo van 2,5 uur. Het was een beetje van jas aan, jas uit. Je zweette je rot door de klim en de felle zon, maar als je even stil stond (en dat gebeurde mij nog wel eens) stond je weer met je bezweette lijf vol in de wind om kou te vatten. Na een stukje platgedrukte appeltaart hadden we de laatste krachten verzameld om de top te bereiken. Het uitzicht was adembenemend mooi. De bergtop van Fitzroy stond recht tegenover ons aan de andere kant van het superblauwe meer. Zijn iets kleinere broertjes en zusjes (pieken van bergen die net iets minder hoog dan 3400 meter komen) stonden fier naast hem. De hemel was blauw, de schaarse wolken waren als uit een sprookjesboek en de wind ging af en toe even liggen :-)
Na een half uurtje genieten, moesten we toch weer aan de afdaling beginnen. Erg fijn is het dan dat jij andere zwaar hijgende en bezwete hikers tegenkomt die aan je vragen of het nog ver is en of het de moeite wel waard is. Jij ze een klein beetje moed in kunt praten, kunt zeggen dat het echt de moeite waard is en ze nog even vrolijk Kerstfeest kunt wensen. Tegelijkertijd opgelucht kunt zijn dat jij nu degene bent die, die klim niet nogmaals hoeft te doen...
Eenmaal beneden in het dorp snel de bezwete kleding uitdoen en de bus pakken terug naar El Calafate. Daar slapen we een nachtje vlakbij de busterminal, want tweede Kerstdag gaan we terug naar Chili.

We hebben erg gelachen tijdens de wandelingen. De ene dag in de regen met slecht zicht, de andere dag op de mooiste dag tot nu toe. Vooral ik (Marleen) heb gelachen om Bram onder zijn prachtig blauwe poncho. Het was een bijzonder natuurverschijnsel. Natuurlijk heb ik het vastgelegd, want het was minstens zo bijzonder als de andere wilde dieren in de nationale parken hier. Ik probeer de foto door de censuur te krijgen, dus met een beetje mazzel kunnen jullie dit bijzondere voorval ook aanschouwen.

Kennen jullie de Spaanse cursus van de Teleac nog van vroeger? Ik weet zeker dat jij (berdy het nog wel kent, want we keken samen) Niet dat we er wat van hebben onthouden, behalve de titelsong denk ik. Het toeval wil dat Bram dit ook kent: Por Favor, Por Favor. (beetje kletspraat, maar voor degene die het programma kent zal het ongetwijfeld geweldige jeugdherinneringen oproepen)

Sorry trouwens dat we geen Kerstsmsjes hebben verstuurd, maar zoals jullie uit dit verhaal begrijpen waren we heel druk en als klap op de vuurpijl hadden we ook nog eens geen bereik in de bergen. Alsnog: We hopen dat jullie hebben genoten en zeker net zo´n lekkere Kerstmaaltijd als wij hebben genuttigd. Wij gaan nog een keer voor de pizza op tweede Kerstdag, beviel zo goed op Kerstavond!

Op naar oud en nieuw en geniet van de hoogtepunten van afgelopen jaar die ongetwijfeld voorbij zullen komen op tv. Wij hebben zo onze eigen hoogtepunten hiero. Na de Kerst gaan we de boot op. Waarschijnlijk zijn we niet bereikbaar tot nader bericht! Maar wees gerust, we genieten....

Salud!

(ps de foto´s die we laten zien, zijn van de minst goede camera. De kwaliteitsfoto´s krijgen we er niet op)