Chili (con carne)

Hola todos la gente!

We zijn in Chili!
Ons vorig avontuur eindigde aan het einde van de wereld in Argentinie. Wij dachten dat Tierra del Fuego het einde van de wereld was en de plaats Ushuaia de meest zuidelijk plaats ter wereld was, maar inmiddels weten wij beter. Niet Argentinie, maar Chili gaat met de eer strijken. Zij hebben namelijk nog Port Williams en dat is de meest zuidelijke stad. Dit is even een terzijde, want we gaan natuurlijk niet allerlei weetjes opnoemen maar gewoon een verhaaltje schrijven over wat we nu toch weer voor avonturen hebben beleefd. Dan hebben jullie iets leuks te lezen met kerst. Als het ons dan lukt om voor kerst de foto's ook op de site te plaatsen, is het helemaal feest, maar die garantie geven we nog even niet. Het internet is hier wat langzamer, maar misschien zitten wij op de verkeerde plek.

We beginnen nog even met Ushuaia. Op vrijdag hadden we namelijk een wandeltripje gepland. We gingen met een bus naar het oudste nationale park van Argentinie, Park Tierra del Fuego. We hadden een kaartje met diverse wandeltochten door het park en op advies van onze zeer vriendelijke hostelmedewerker, hadden we een mooie route uitgekozen. We hadden er zin in en het weer zat ook mee deze dag. Op het moment dat we de bus verlaten hadden we echter direct het "dierlijke" hoogtepunt van deze dag. We stonden oog in oog met een vos (een zorro noemen ze de vos hier) Het beestje was erg nieuwsgierig, maar ook erg schuchter. Zijn nieuwsgierigheid won het echter en ze kwam tot 3 meter afstand. Fantastisch! Volgens mij had ik nog niet eerder een levende vos gezien, wel een opgezette. Bram had al wel eerder vossen gezien en hij wist precies hoe hij het diertje moest lokken. Ranger Bram gooide steentjes! :-) Hierna zijn we begonnen met onze hike, we zagen nog wat vogels vliegen en hebben een berg beklommen wat een fantastisch uitzicht over het park en de bergen opleverde. (heb ook nog een fantastische fotoshoot van Bram gemaakt, met de besneeuwde bergtoppen op de achtergrond!)

De volgende dag, zaterdag, gingen we op weg naar Chili. We vertrokken om 8 uur met de bus. We waren wat lui dus besloten een taxi naar het busstation te nemen. De chauffeur keek wat raar, want het was maar 1 minuut rijden, maar ach, hij was de moeilijkste niet en deed wel een extra blokje om, om het toch nog wat te laten lijken.
De bussen zitten hier altijd vol! Eigenlijk wilden wij ook al op vrijdag vertrekken richting Chili, maar dat lukte niet vanwege de volle bussen. De reis naar Punta Arenas zou 10 uur duren, maar uiteindelijk duurde deze ruim 13 uur. Waar niemand aan gedacht had (denken wij) is dat de zomervakantie in Argentinie en Chili is begonnen en ongeveer iedereen van het ene naar het andere land reist. We hadden al gehoord dat het lang zou duren bij de grensovergang, maar dit leek heel lang. De file stond ongeveer tot aan de horizon!! :-(
Gelukkig heb je dan mazzel dat je in een bus zit en deze file schijnbaar voorbij mag rijden. Al met al duurde het nog ruim 3 uur voordat we alle grenzen (eerst vertrek Argentinie en daarna binnenkomst Chili op weer een ander punt) waren gepasseerd, onze tassen waren gecontroleerd en we ons paspoort weer hadden laten voorzien van de nodige stempels en bijbehorende formulieren.

De reden dat we naar Punta Arenas gingen is ons eigenlijk niet helemaal duidelijk. We hadden bedacht dat we daar tussen de ijsschotsen zouden varen, maar dat was daar helemaal niet het geval. Wel was er de optie om met een boot naar de pinguins te gaan :-( Een pinguin is superleuk en t blijft een grappig beestje, maar ja, we hadden dit al in Ushuaia gedaan. Punta Arenas is eigenlijk ook geen leuke stad/plaats om te stoppen. Er is barweinig te doen. Er staan wel prachtig oude gebouwen van de immigranten die hier in het verleden veel geld hebben verdiend met de schapenhandel en bijbehorende wol. Ook de Rabobank en ING zijn present, maar de highlight was eigenlijk de begraafplaats. In Buenos Aires is cemeterio de Recoleta, een begraafplaats waar de rijken worden begraven en waar de meest mooie graven te zien zijn. De begraafplaats in Punta Arenas is één van de mooisten van Zuid Amerika. Hij is vele malen groter dan die in Recoleta en naast de prachtige graven van de rijken, ligt Jan en allemaal hier ook gewoon begraven. We hebben een heerlijk wandelingetje gemaakt dus ;-)

Snel tijd om weer verder te gaan... richting Puerto Natales, de poort tot het park Torres del Paine, volgens ons één van de mooiste natuurparken ter wereld. Op maandag dus wederom de bus in. We reden in 5 tot 6 uurtjes naar Pto. Natales en boekten meteen een bus naar het nationale park voor de volgende ochtend. Helaas regende het de hele dag en wij hoopten natuurlijk dat dit dinsdag beter zou worden als wij de hele dag in Torres del Paine zouden zijn.... en dat was het!
Wat een geluk, het weer was prachtig, we vielen van de ene oooh in de andere aaah. Hebben de mooiste plekjes in het park bekeken, vele uitzichtpunten, superblauwe meren, meren met ijsschotsen die zo blauw waren dat het nep leek en de prachtige bergen van Torres del Paine! Het stikt er van de Guanaco's (een onderdeel van de lama-familie) en echt heel bang zijn ze niet voor mensen. We konden redelijk dichtbij komen. De condor suist af en toe tussen de bergen door, boven ons hoofd, maar de poema hebben we helaas nog niet gespot. (wij dachten dat deze in Afrika leefde, maar ook hier schijnt ie voor te komen)

Ondertussen hebben we ook een uurtje of 4 door het natuurgebied gewandeld. Het waait hier af en toe zo hard, dat je bijna omvalt en onze windstopper de beste uitvinding ooit is! Het KNMI zou voor dit weer in Nederland een weeralarm geven, niet te doen gewoon. Een drupje regen voelt als een steen in je gezicht met deze windsnelheden.

We hebben ons ondertussen ook behoorlijk druk gemaakt over ons verdere reisprogramma. Dat reizen klinkt allemaal wel als pracht en praal en vooral relax zijn, maar dat is natuurlijk niet zo ;-) Ook hier moeten we dagelijks keuzes maken over wat we wel en niet willen, vervoer regelen, onderdak regelen and so on, and so on!

We hebben ons programma voor kerst en tot oud en nieuw nu behoorlijk in elkaar :-)
We hoorden over een fantastische trip per omgebouwd vrachtschip van Puerto Natales naar Puerto Montt (beiden in Chili) De trip voert door de prachtige fjorden van Chili, waar we walvissen, dolfijnen, zeeleeuwen en pinguins kunnen zien. Helemaal wat voor ons, maar.... we wilden de hoogtepunten van Argentijns Patagonie ook niet overslaan. Perito Moreno en de vele andere gletsjers in de buurt van El Calafate en het Fitzroy gebergte bij El Chaltén. Dus... puzzelen om het toch allemaal in elkaar te krijgen en alles te kunnen zien in de korte tijd die we hebben.

Het is gelukt!!!
De puzzel is voorlopig behoorlijk in elkaar. Het eerste stukje van dit verhaal schreven we nog in Chili (gisteravond), maar we zijn vandaag (woensdag) aangekomen in El Calafate en dus weer terug in Argentinie. De grensovergang vandaag duurde maar één uur, dus wellicht lag het er de vorige keer echt aan dat de vakanties waren begonnen en dat het zaterdag was. De busrit door de steppe van Argentinie duurde dit keer ongeveer 6 uur, de route was wederom prachtig (zegt Bram, want ik sliep veel samen met de andere inzittenden van de bus) Het regende ook de hele tijd, totdat we in El Calafate aankwamen en de lucht strak blauw werd.

Het voorlopige reisplan:
morgen gaan we naar Perito Moreno, één van de prachtigste gletsjers van Argentinie, dan gaan we door naar El Chaltén om twee dagen door de Fitzroy bergen te wandelen. Dan tweede Kerstdag weer terug via El Calafate naar Chili om aan boord te gaan van de Evangalista. We varen 4 dagen langs en door de fjorden van Chili naar het noorden en komen dan aan in Puerto Montt. Dit ligt ter hoogte van Bariloche, wat dan onze volgende bestemming zal zijn. Misschien nog net op oudejaarsdag, maar anders beginnen we daar volgend jaar mee.

Feliz Navidad, Kerst gaat dit jaar een beetje aan ons voorbij terwijl hier wel Kerstbomen staan en de lokale bevolking er ook zin in heeft. Wij zijn veel te druk met genieten van...

Vrolijk Kerstfeest!!!!

:-)