tja en dan ben je in Taiwan

Ni hao! :-)
(kan zijn dak t niet goed gespeld heb...)

Hier zit ik dan, alweer 2 nachtjes geslapen in Taipei, de hoofdstad van Taiwan met 3 miljoen inwoners.

Mam, wees gerust, ik ben niet alleen maar samen met Anke, het Hollandse meisje dat ook met mij op wintersport is geweest.

Na ons afscheid van Australie hebben we ongeveer 9 uur in het vliegtuig gezeten om rond 18.45 uur lokale tijd in Taipei aan te komen. Goede vlucht gehad en vanuit het vliegtuigraampje nog even genoten van het Operahouse voor de allerlaatste keer :-(
We vonden het allebei niet echt leuk om uit Australie weg te gaan en op weg van de stad naar de luchthaven waren natuurlijk ook heel toepasselijke liedjes op de radio: Go away, come back, go away, come back van Pink en daarna Why do all good things come to an end van Nelly Furtado.... dit om t allemaal nog maar even makkelijker te maken :-(
Maar goed, goede vlucht gehad en na aankomst was t meteen al lachen hier.
We gingen eerst maar naar een informatiebalie om te kijken hoe we bij ons hostel zouden komen. Happy Family heette t en er waren er 3 van in de stad. Gelukkig hadden we een adres, zodat de vriendelijke mevrouw ons precies in haar beste engels uit kon leggen welke bus we moesten nemen en hoe en wat.

T was ruim een uur in de bus zitten en Anke en ik konden beiden onze ogen niet openhouden. Het was ook al donker buiten en wat ik van de omgeving zag, was dat t echt Aziatisch was, veel, maar dan ook veel lichtgevende reclameborden. Deed me denken aan mijn one-night-in-Bangkok.

We hadden ons plekje snel gevonden, maar t zag er niet uit! Wat een grap. Het is wel super goedkoop, we betalen ongeveer 20 euro voor 3 nachten dus die prijzen hier staan ons wel aan. Gelukkig ook een 2 persoonskamer, of zoals wij t noemen een 2 persoonshok of schuur MET airco want die is hier absoluut nodig. Het is ruim 30 graden en zo vochtig, dat je, je echt een breuk zweet, maar wij klagen niet ;-) Het is alleen een klein verschil met de sneeuw en kou die we vorige week hadden.

Het bleek de volgende dag al snel dat de dame die ons op de luchthaven hielp zo'n beetje de best Engels sprekende persoon in heel Taiwan is. Wat een grap als we ergens wat vragen, krijgen we meestal antwoord in t Chinees waar wij dan weer niet zoveel mee kunnen, want zo goed is ons Chinees' nog niet. Natuurlijk liggen we dan weer in een deuk. Echt t Engels is niveau minus 5 hier, met handen en voeten komen we er meestal nog niet uit, dus we zijn behoorlijk op onze kaartleestechniek aangewezen, maar die gaat redelijk goed.
We hebben ook meteen een openbaar vervoerkaart gekocht. Deze kost ons ongeveer 8 euro, we mogen zovaak en zoveel we willen met de metro en/of bus en na twee dagen kunnen we de kaart weer inleveren en krijgen we een deel van ons geld terug! Ik zeg hoe vriendelijk is dat? De metro is erg handig, t is allemaal heel goed aangegeven, vaak met kleurtjes, nummers en soms zelfs in t engels ipv die vreemde Chinese tekens.
Niet alle restaurantjes hebben een kaart in t Engels, dus we gaan meestal voor de menukaart met foto's en/of plaatjes zodat we in ieder geval een klein beetje een idee hebben van wat we krijgen.

Ik ben ook druk aan t oefenen met stokjes eten en t gaat best al wel goed. We werden wel uitgelachen door wat taiwanese mensen, maar dat die hun eten nu veel sneller op hadden??? Ze slurpen hun voedsel ook gewoon en wij proberen t nog een beetje netjes te doen. Dat boeren laten om ons heen in t restaurant werkt voor ons ook nog niet echt, maar we komen er. Ik boer er al flink op los in t bijzijn van Anke ;-)
Wij hebben ook wat toeristische dingen bezocht hier in de stad, zoals de 101 tower. Dit is het hoogste gebouw ter wereld, maar liefst 485 meter en dat is nog niet alles, want t heeft ook de snelste lift, in minder dan 37 seconden waren we van begane grond naar t toppie!!
Verder zijn we naar de Chang kai-shek memorial hall gegaan. Prachtige Chinese gebouwen, buddha's, andere beelden, we hebben al van alles gezien EN..... we zijn zelf ook een toeristische attractie en dat is altijd leuk. Kleine kinderen lopen 5 keer heen en terug langs me heen en iedereen staart ons aan. We hebben natuurlijk ook geen spleetogen en zijn behoorlijk blond. Taiwan is ook totaal niet toeristisch, we zijn een westelijke uitzondering. Misschien dat we na anderhalve dag in de stad 7 of 8 niet-aziaten tegen zijn gekomen, dus dat maakt ons ook best bijzonder.
Morgenochtend gaan we alweer naar de luchthaven voor ons Hongkong-avontuur. Ik denk dat, dat wat westelijker zal zijn, maar afwachten maar.
We hopen ook dat we dan in een kamer slapen ipv een schuur, maar ook dat is afwachten :-)
Vanmiddag en vanavond ga ik nog even van Taiwan genieten, we gaan met een toertje naar de kust om ook wat groens te zien ipv alleen maar hoge gebouwen.
Ik hou jullie op de hoogte en zal snel wat foto's laten zien van dit eerste Azie-avontuur.

Oh wat ik bijna vergeet te vertellen is dat Taipei echt een scooter-land is. Je gelooft je ogen niet, alles beweegt zich hier voort op scooters. Bij een stoplicht staat dan ook geen rij auto's, maar misschien 3 bussen, 4 auto's en 100 tot 150 scooters. Niet te filmen gewoon en dan hebben ze ook nog allemaal mondkapjes voor, hun jas verkeerd om aan tegen de wind (met de rits achter dus) en ze kijken ons aan alsof wij er raar uit zien! Die mondkapjes kom je ook overal tegen, marktkraampjes vol met mondkapjes in allerlei verschillende motiefjes, mensen in de metro met een mondkapje voor, mensen in winkels met mondkapjes voor.... Waarom vraag ik u dan toch? zouden ze allemaal uit hun mond ruiken en te beleefd zijn om anderen daarvan mee te laten genieten?
Vreemde cultuur die Taiwanese cultuur maar vermakelijk. Ons toertje begint zo. Anke heeft nog even snel wat eten 'to go' uitgekozen van een compleet in t Chinees menu. Ben erg benieuwd wat ik voorgeschoteld krijg. Hoop maar dat ze 'no fish' dit keer in ieder geval wel begrijpen ;-)

dag dag
:-) marleen