in tweestrijd, blij, opgelucht maar toch ook niet

hallo allemaal :-) :-)
Ja, ik ben in orde en ik leef en alles is goed (behalve dat mn lichaam nog steeds een beetje pijn doet, haha)

Ben bijna 3 weken op zee geweest in plaats van 2 en daardoor was ik iets langer onbereikbaar dan oorspronkelijk gepland, maar...... ik ben nu op t vaste land en voorlopig voorgoed, want ik stop nu met t parel-boeren en ben klaar met t werk!

zondag 3 juni ging ik de boot weer op om maandag de 4e rond 7 uur te vertrekken richting '80 mile'. We hadden gedeeltelijk een nieuwe crew aan boord, want enkele van de vaste medewerkers, de leading deckhands en de schipper hadden 2 weken vrij. Hiernaast waren er ook wat mensen gestopt en die werden weer door nieuwe reizigers vervangen. Nee.... nog steeds geen andere hollanders, was nog steeds de enige dutchie aan boord en heb holland aardig populair gemaakt, haha :-)
Geen gekke dingen gedaan hoor, gewoon een goed humeur en zingen!

Iedereen zei dat deze trip makkelijker zou zijn. Nog steeds iedere ochtend om 5 uur op, maar we zouden ook tegen 4 uur in de middag klaar zijn met werken..... Dit bleek een hele grote NOT!
We waren nu elke dag met ongeveer 8 mensen minder en geloof me dat maakt nogal een verschil.
De pareloesters hier waren groter (=zwaarder) en makkelijker te handelen voor de openers (degenen die om half 4 beginnen met het openen van de schelpen zodat de japanse technici hier later op kunnen opereren) en voor de technici zelf. Het kwam erop neer dat het werk voor hun veel sneller ging en wij dus automatisch ook sneller moesten werken om hen bij te houden. Dit was afzien. Eigenlijk viel het voor iedereen tegen en 14 dagen non-stop werken vanaf 5 uur in de ochtend tot ongeveer 6 uur in de avond valt dat niet mee en is LANG.
Iedereen klaagde. Mijn voeten zagen er niet uit en deden pijn!. Veel eeltvorming en vervellen op mn voetzool door t staan de hele dag en vooral het staan in water. Mn knie herstelde wel aardig met alle creme-pjes en pillen, geen olifantenhuid meer, geen jeuk of infectie meer, maar nog steeds een soort van paarse band over mn huid. Ach dat zal wel wegtrekken.
Mijn handen..... daar kan ik beter niet over beginnen, want als ik wakker werd zo rond kwart voor 5, kon ik mijn vingers niet buigen, zo'n pijn! Moest ze eerst onder koud en warm water houden voordat ik er een beetje beweging in kon krijgen. Had zelfs moeite met aankleden, mijn bh bijvoorbeeld die kon ik echt niet dichtkrijgen. Maar als je dan eenmaal aan t werk bent en opgewarmd, gaat t weer en wordt alles in je lichaam pas weer stijf na de douche en t avondeten als je lichaam weer een beetje tot rust komt.
Ben nu aan land en heb nog steeds moeite om mijn vingers te buigen als ik wakker wordt ;-(

Echt tijd om te ontspannen was er ook niet bij. Doordat het een langere trip is, vergt het gewoon meer van je, niemand had nog energie om te gaan vissen of films te kijken, gewoon slapen!

De schipper die we op deze trip hadden, Michael, of ernie zoals iedereen m noemt omdat ie geen wenkbrauwen heeft, was erg aardig tegen me en ook met de nieuwe mensen kon ik t goed vinden. Dus de mensen op de boot.... nog steeds toppie. En ook t voedsel, afvallen, ho maar, geen sprake van hier :-)
Wat super was, waren de dolfijnen die iedere ochtend voor zonsopgang en 's avonds na t diner met zn 30-en rond de boot zwommen en de haaien die op de lampen van de boot afkwamen en t voedsel dat we over boord gooiden natuurlijk. Zolang het enkel reefsharks waren, was er geen probleem, maar 'helaas' trok onze etensresten ook de aandacht van de tijgerhaai, deze is iets minder vriendelijk, ruim 2 meter lang en cirkelde maar om onze boot heen.

Eigenlijk had ik al redelijk snel zoiets van: nee, ik doe niet nog een trip, mn lichaam trekt t gewoon niet, maar ik was absoluut continue in tweestrijd en wilde niet definitief beslissen, want ik zou het ook missen. Ik vind t heerlijk om op de boot te zijn, vooral als je een dagje op een van de kleinere boten werkt, de dumpboot die de schelpen weer dumpt in zee, of de Van Sittard die de schelpen juist oppikt. Dan ben je echt op zee en wordt je van links naar rechts geslingerd en moet je toch blijven werken. Met een beetje mazzel t zonnetje op je bol, toptijden!
Elke ochtend als Brie, Kate en ik wakker werden (we deelden een 3 persoons-cabin)was t kreunen en steunen en riepen we als een verwend klein kind: I dont wanna! I dont wanna get up, I dont wanna work! (lachen en meteen een goed humeur)
Maar ja, als je er eenmaal uit bent... dan begint de dag gewoon.
Tegen t einde van de trip, kwam t bericht dat we niet naar Broome zouden gaan en dan voor een kortere trip terug naar 80 Mile, maar we zouden een paar uurtjes stoppen in Broome en dan doorvaren naar Darwin in 3 dagen. Daar 5 dagen aan land zijn en dan voor 3 weken op zee terug naar Broome en ondertussen op twee verschillende farms werken op de route. Hierdoor was mijn beslissing snel gemaakt, want ik heb nog maar 3 weken in Australie en dus is er geen tijd meer voor nog een trip. (opluchting)
maar toch ook een beetje een weemoedig gevoel. Ik ga de mensen op de boot missen en verschillende zeggen ook steeds dat ik niet moet gaan.....
Ik kan mijn ticket natuurlijk weer wijzigen, maar...

De beslissing is genomen, ik ga de wedstrijd in Melbourne zien (De rugby wedstrijd van t jaar, nieuw zealand tegen australie) en dan ga ik nog wat dagen genieten in melbourne en sydney en dan ga ik Australie verlaten!
Vreemd. Weet ook nog niet of ik wel echt zin heb om door azie te trekken, maar ik denk als ik daar ben..... dat ik wel zin heb :-)
De tijd vliegt wel, ik ben nu al ruim 9 maanden weg uit holland, gek is dat!
En doordat ik de enige hollander ben op de boot, spreek ik totaal geen nederlands. Tussentijds heb ik morrie natuurlijk nog gezien, maar verder is alles in t engels en ik betrap mezelf erop dat ik zelfs in t engels denk! Wat een grap he?
De 19e kwamen we in Broome aan. We hadden ongeveer 4 uurtjes om even te ontspannen voordat we aan onze 3 daagse tocht naar Darwin begonnen. Ik wilde natuurlijk even snel mn email checken, wat boodschappen doen, een parel scoren, noem maar op en toen ik mn boodschappenlijstje maakte (anders vergeet ik echt de helft met mn hersenen die werken als een vergiet) deed ik dat zelfs al in t engels! Erg grappig als je jezelf daarop betrapt.
De meeste van mijn collega's spendeerden die 4 uurtjes in Broome in de kroeg en toen we weer terugvaarden naar ons schip de Pas 4, werd er volop gedanst en gezongen aan boord! De golven sloegen over ons bootje en iederen probeerde om zo droog mogelijk over te komen, maar tevergeefs, weer dat zoute water! Echt die collega's van mij, ze zijn compleet gestoord, maar wel prettig!

Ik besloot om mee te gaan naar Darwin omdat ik graag nog 3 extra daagjes op de boot wilde zijn en omdat ik nu tenmiste goed afscheid van mijn collega's kan nemen. We gaan lekker de kroeg in met ons allen en dat is supergezellig. Over 5 dagen gaan de meesten weer de zee op en tegen die tijd zal ik richting Melbourne vliegen!
Met een beetje weemoed, want ik had ook op de boot kunnen zitten, maar ja.... zelfs hier geldt dat ik keuzes moet maken en ik wil graag lenos en morrie en nadja nog ontmoeten in Azie!
En ik ben nu ook rond geweest he? de Kimberly's heb ik niet vanaf land gezien maar vanaf zee en dat was prachtig, wilde rotskusten, net the grand canyon maar dan in zee (huh??)

Toen we gister aan t eind van de middag aan kwamen in Darwin, waren we echt een bezienswaardigheid. Pas als de boot aan de werf ligt zoals nu, zie je hoe groot die is, echt enorm! Omdat Paspaley (de parelboer waar ik voor werk) zo ongeveer half Darwin in bezit heeft en de Pas 4, de parel van de vloot is, mag dit schip aan de werf blijven liggen ipv voor anker. Het grappige is, dat hier aan de werf ook restaurants zijn en dus terrassen. Iedereen die daar was, keek hoe wij aanmeerden (en geloof me, dat duurt zo ongeveer 3 kwartier tot een uur met zo'n groot schip) allemaal mooi aangekleed in paspaley shirts en t voelde best stoer om hier deel van uit te maken.

Al met al heb ik toch een maand gewerkt en t leuke is toch wel dat t iets is, wat je in nederland nooit zult doen. Ik vind t fantastisch op t water, het is alleen niet zo leuk als iedereen zeeziek is en dat gebeurde wel weer toen we richting Darwin aan t varen waren. Het was zo ruig op zee dat je gewoon los kwam van je bed als je daarin lag! Het voelt als wandelen op de maan (al heb ik dat nog nooit gedaan tot op heden) met de golf, kun je een sprong van 3 meter of meer maken, maar als de boot weer over de golf is, is de zwaartekracht enorm en is t lastig om te lopen. Bow-surfen, oftewel boeg-surfen is super als t ruig is. We gingen met een groep naar de boeg om daar te springen, echt je springt zo hoog als je zelf lang bent!

Nou genoeg over de boot, het zit erop, dit avontuur is ten einde, op naar t volgende, maar eerst een massage voor mn arme lichaam en bierjtes drinken! :-)

dikke zoen en oh ja.... ik ben weer volop bereikbaar nu hoor, gewoon op mn ozzie-telefoon!

;-)