marleen tussen de ozzies!

Hallo allemaal,

Waar was ik? (moet zelf altijd even teruglezen)

Ah, ik was in Perth de laatste keer en volgens mij was de bedoeling om omhoog te gaan richting Broome, alleen hoe was nog even de vraag. Nou.... dat is ook weer een mooi verhaal!
Morrie en rosanne wilden t liefst een auto huren en ik wilde eigenlijk zo snel mogelijk naar Coral Bay omdat ik met Bianca alles ten zuiden van coral bay al had gezien. Een auto en /of campervan werd helaas niets, veel te duur of allemaal al uitgeleend. Toch maar liever een lift dan, maar we waren niet de enige die dat wilden.

Maar.... sommige mensen hebben nog wel eens geluk (Dat is meestal met de dommen en aangezien ik nu blonder ben dan blondie zelf, was t geluk met MIJ!!)
in t hostel kwam ik Jen en John tegen, een stel dat op dezelfde kamer sliep toen ik met Bianca in t hostel was. (klinkt wat ingewikkeld) Bianca ging naar huis en John en Jen, met wie ik nog leuk wat had gekletst, echt aardige lui, gingen voor een maand naar Bali. Het was dus ook erg vreemd dat ik ze nu tegenkwam, want er was pas een week voorbij. Bleek dat Bali tegenviel (dat klinkt ook wat vreemd) en ze dus eerder terug zijn gekomen. Een lang verhaal allemaal, maar ik heb hun verteld dat ik een lift omhoog zocht en t liefst met roos en mor erbij. Ik ging mn site maar ns bijwerken in een internetcafe en toen belde morrie mij op, we hadden een lift! John en Jen kenden nog iemand (een 20 jarige nieuw zeelander) die alleen in de auto zat en eigenlijk mensen zocht om de kosten te delen richting Broome. Ik had de meiden aangewezen aan hun, dus john en jen waren naar de meiden toegekomen terwijl ik in t internetcafe zat! Mooier kan bijna niet. De volgende dag vertrekken.

Donderdag 10 mei dachten we dus dat we Perth gingen verlaten. Ik kreeg nog smsjes van nieuw gemaakte vrienden dat ik t goedkope bier die avond in de eurobar niet moest vergeten, maar als t goed was, was ik Perth uit. Opgetogen stapten we in de auto, een Ford meteor uit 1982 :-)! En echt groot was ie niet, maar t paste allemaal net en we haalden de snelheid van 80 km per uur, echt een autootje met karakter, mooi bakkie. Maar helaas bleek t van korte duur want net de freeway opgedraaid, Perth nog niet eens uit, hield ons fordje er al mee op! Dat verwacht je niet he? :-(
Onze nieuw zeelander ging eerst maar ns een jointje draaien, vooral relaxed blijven zeg ik. Gelukkig kon ik er nogal om lachen en we hadden volop de aandacht van de passerende auto's en truckers zo langs de kant van de snelweg ;-)
Na 2 uur konden we weer rijden, want de wegenwacht had t autootje weer wat opgelapt. De beste man moest nogal lachen toen ie hoorde dat we ermee naar Broome wilden, ruim 2200 km als ik t niet verkeerd heb. Die avond haalden we Lancelin en dus toch Perth verlaten.

Dag 2 van onze roadtrip,
eerst maar ns de reserveband op laten lappen want die was een week geleden geklapt en toen op weg naar Geraldton. Onderweg zouden we nog wat sightseeing doen, maar daar dacht t Fordje anders over.... oververhitting. Daar stonden we dan in the middle of nowhere, tja. er borrelde van alles onder de motorkap en er kwam behoorlijk wat stoom onderuit :-) Gewoon blijven lachen. Na ongeveer 3 kwartier gingen we weer verder voor een klein stukkie want de auto had t nog steeds erg warm, wij inmiddels ook. Na nog ns een uurtje te hebben gewacht, haalden we t tot Jurien Bay. Daar hebben we weer ongeveer 2 uur bij de garage gezeten en die heeft de auto weer opgelapt. Ook deze heer vond t nogal een avontuurlijk plan om met dit autootje naar Broome te gaan, maar wij waren nog steeds opgetogen, No Worries!!
We sliepen die nacht in Dongara, we hadden een backpackers gevonden waar we met ons 4tjes een treinwagon tot onze beschikking hadden, hoe leuk was dat. Voor mij was t extra leuk want ik mocht t 2 persoonsbed claimen, wat een heerlijk nachtje slapen zou dit worden zeg!

De nacht van vrijdag 11 op zaterdag 12 mei. Ik was 's nachts al een paar keer wakker geworden, met wat jeuk op mn arm en pols, muggen dacht ik. 's ochtends werd ik jeukend wakker en mn ogen zaten nogal dicht, maar ja, dat kan gebeuren, eerst maar ns douchen, toch?
Na de douche kwam de jeuk pas echt opzetten en zag ik dat ik onder de rode bulten zat, vooral op mn onderrug en mn armen, maar ook in mn gezicht :-( Ik wist de diagnose vrijwel direct te stellen: BEDBUGS!!!
Dit zijn een soort van kleine beestjes, ze lijken op teken en die lopen over je heen en zuigen je bloed als muggen. Hele routes hadden ze over mn armen afgelegd, ik zou bijna zeggen: Petje af! zo'n grote afstand voor zo'n klein beestje, maar ik zag er niet uit! Ik had de routes ook over de linkerkant van mn gezicht lopen, hele sporen van rode plekken.... en jeuken... niet normaal!
Gelukkig ontmoetten we die dag Jen en John weer en zij hadden een creme-pje wat ik erop kon doen. Dit droogde op als tandpasta, dus nu had ik overal witte vlekken. Kortom ik zag er nog steeds niet uit, maar t werkte wel. Er was ook nog een gast uit Perth bij en die dag zijn we met ons 7-en opgetrokken en geeindigd in Kalbarri. Erg leuk, we huurden met ons 5-en een stacaravan voor de nacht en hebben een leuke dag en nacht gehad.

Hoewel ons autootje het nu wel goed deed, vertrouwden we haar natuurlijk nog niet helemaal. t is er gewoon eentje met een karakter. We zouden dus geen toeristische attracties meer doen. Het liefst zo snel mogelijk omhoog dat was t beste voor de auto. Dit was voor de andere meiden nogal een domper want die wilden natuurlijk wat zien! Dus gingen ze terug naar Perth om daar toch zelf iets van een campervan te gaan huren. Ik ben bij de nieuw zeelander en t autootje gebleven en samen met John en Jen zijn we richting Carnarvon gegaan. Dit was ruim 400 kilometer, maar nu we met ons 2-tjes in de auto zaten, haalden we de 110 km per uur wel. We hebben zelfs 2 auto's en een truck ingehaald. Dit was natuurlijk groot feest, want voorheen werden we alleen maar ingehaald, zelfs door auto's mét caravan en trucks van 26 meter lang. mijn kiwi-man, de liftverstrekker, ook wel Damian genaamd vierde het met een jointje en terwijl hij die draaide moest ik t stuur maar even vasthouden, ik zeg: waarom niet?
's nachts hebben we in de auto geslapen. Ja ik lijk nu een echte backpacker he? Armoe-troef, ik moet zeggen: prima geslapen voor 1 nachtje en een prima lokatie aan de oceaan, maar ik wilde de komende nacht toch wel weer een bed.

Dag 5, we kwamen aan in Coral Bay. Dit is een van de mooiste stranden van Australie en ik moet zeggen dat t prima vertoeven was. Ik had voordat ik Perth verliet nog snel even een snorkel en duikbril gekocht en deze kwamen hier van pas. t water was superhelder, t strand parelwit en we hebben heerlijk liggen dobberen met de snorkel op onze koppies! Ik blijk erg goed in dieren spotten want ik spot altijd schildpadden. Voor iedereen geldt nu, blijf bij mij in de buurt tijdens t snorkelen want anders mis je de mooiste dieren. Erg leuk, we probeerden zo lang mogelijk met em mee te zwemmen en hem aan te raken maar dat laatste vond ie toch niet zo leuk. Damian sliep weer in de auto (heeft totaal geen geld meer) en ik sliep in een hostel, een bed! In t hostel heb ik weer leuke mensen ontmoet waar ik een biertje mee ben gaan drinken en ook weer een leuke meid uit Holland, uit Groningen dit keer. De groep leuke mensen vertrok de volgende dag naar Exmouth en dat hebben Damian en ik ook gedaan. Exmouth is maar 200 kilometer verder naar t noorden en ook daar zijn supermooie stranden met veel marinelife, veel te snorkelen, de mooiste vissen en prachtig koraal. Hier zwemmen momenteel ook Mantarays, dit is een soort van schol maar dan met een spanwijdte van 5 meter (beetje fantasie gebruiken dan weet je hoe ie eruit ziet) en er zwemmen whalesharks, de ons wel bekende walvis haai. Deze eet alleen plankton ofzo dus je kunt met ze zwemmen zonder dat ze je opeten. Maar hiervoor moet je iets verder de kust uit, op een bootje dus en dat heb ik nog niet ondernomen hier.

Het is nu de 19e en iedereen is weer vertrokken, gisteren eigenlijk al. Ook Damian is inmiddels doorgereisd naar Broome, maar ik ben in Exmouth gebleven, het voelt hier als vakantie ook al is het een beetje een vreemd oord met rare gasten. We hebben 2 ontzettende leuke dagen gehad met de hele groep, veel gesnorkeld en gezwommen, er ging weer aardig wat drank door dit keer, maar t was dan ook alweer even geleden.
Op het caravanpark waar ik nu dus een complete stacaravan met keuken en huisdieren voor mezelf heb, heb ik ook nog een Canadees en een meisje uit Engeland leren kennen. De Canadees woont hier voor ruim een half jaar en werkt op een vissersboot. Het Engelse meisje is vanochtend vroeg vertrokken naar Broome maar we hebben gisteren echt een superleuke avond gehad. We gingen zo rond half 6 in de avond naar de kroeg want t was vrijdagavond, begin van t weekend dus iedereen kwam naar t happy hour. Ons wel bekend in Holland natuurlijk ;-)
Die Australische mannen zijn echt lompe gasten, onbehouden, grof en zo verder, maar een paar vrienden en collega's van de Canadees (Patrick) zijn wel erg aardig. Iedereen lijkt hier ook wel wiet te roken en ze vinden Holland natuurlijk een paradijs als ik ze vertel over de coffeeshops die wij hebben en wat onze prijzen zijn. (echt veel goedkoper dan hier natuurlijk en hier is t niet gedoogd) In Holland is alles zo makkelijk.

Na t happy hour zijn we naar t huis van Patrick gegaan, hij huurt een kamer bij Steve, een man van in de 50 uit Engeland die hier als 9-jarige met zijn ouders naartoe is geemigreerd. We hebben er met elkaar veel vanaf gekletst, Patrick, Katie (t engelse meisje), Steve (een ozzie-gast), Steve (de 54 jarige huiseigenaar) en ik natuurlijk het Hollandse blondje. Steve ging om 1 uur vannacht nog Hamburgers voor ons bakken omdat de ozzie-burgers volgens hem de beste zijn, een hamburger weigeren had geen zin, ik kreeg em toch.
Dat zijn van die nachten die je bij blijven als de beste nachten, goede gesprekken en gezelligheid.

Steve heeft nog een kamer over en hij heeft die aan mij aangeboden want... schrik niet......

Ik ga hier aan t werk! :-)
haha wat een grap he? Het komt er dan toch nog weer ns van, na 2 weken gewerkt te hebben in 8 maanden tijd, ga ik weer aan t werk, en ik blijf dus nog even in Exmouth hangen. Niet heel lang denk ik hoor en de kamer die Steve heeft aangeboden heb ik niet nodig al zou het wel gezellig zijn met hem en die Canadees. Steve geeft me een beetje hetzelfde gevoel als Jurrie 1 van mijn meest favoriete collega's aller tijden :-) Kan mn vader zijn, maar t klikt als 2 handen op 1 buik, gezelligheid, goede gesprekken en veel geouwehoer :-)
Wat ga ik dan voor werk doen is de volgende vraag en waarom heb ik geen accommodatie nodig? Ik hoor t jullie denken.
Nou ik ga werken op een boerderij. En niet zomaar een boerderij met schapen of koeien, maar iets wat wij in Nederland niet hebben: een pearlfarm, oftwel een parelboerderij! Hoe leuk kan dat worden? Volgens mij heel leuk, maar in ieder geval weer ns iets anders, ik ruik avontuur!

Hier in dit deel van Australie wordt 80% van alle parels in de wereld gekweekt (of gemaakt, hoe je dat noemt) en ik ga daar werken.
De parelboerderij is niet op land, maar in de oceaan, want parels groeien natuurlijk in oesters in t water en ik ga dus op een boot wonen :-)
Dit klinkt toch goed he? als ik niet zeeziek wordt, maar ik denk dat ik wat kan hebben hoor.
Wat ik ga verdienen heb ik nog niet gevraagd, ach ik doe t voor de ervaring zullen we maar zeggen, maar ik geloof dat t nog wel aardig betaalt. Als t goed is, ben ik net voor mn verjaardag weer op t vaste land. Dus dat moet ik uit kunnen houden op de boot. Ik denk dat ik 28 mei terugkom van zee. (nou dat klinkt toch goed he? .. terugkom van zee, haha :-) )

Dan kunnen jullie mij iig sms-en als ik jarig ben! Oh ja, wat nog wel even belangrijk is, ik heb hier GEEN bereik met mn ozzie-mobiel, maar BEN BEREIKBAAR OP MN NEDERLANDSE NUMMER!! Niet allemaal gaan bellen dus, want dan ben ik mn met parels verdiende geld weer kwijt aan de telefoonrekening, haha ;-)
Voor de mensen die in de tussentijd allemaal jarig zijn (natas, juud, marcel, madeleine, lise en wie ik nog vergeet) ik kan jullie dus helaas geen verjaardags-smsje sturen want ik zit op zee! :-) Alvast gefeliciteerd dan maar en als ik weer terug ben, zal ik jullie vertellen over mn parelavontuur. Heb zelf namelijk ook nog geen flauw idee wat ik daar moet gaan doen, t zal wel stinken naar vis, hahaha

volgens mij was dit t weer even, wens me succes en ik hoop dat ik niet te hard hoef te werken ;-) lekker bruin worden kan ik natuurlijk wel op t water!

Vanmiddag ga ik nog weer even van te mooie weer genieten en Patrick de Canadees heeft nog behandelmethodes voor mn knie, ik zeg; ik ben benieuwd!

Hahaha, t leven is toch heerlijk hier hoor, ook nu ik in mijn eentje reis. Er zijn zoveel leuke mensen!

Dikke zoenen Marleen