Hollands weerzien in Beijing!
Door: marleen
Blijf op de hoogte en volg Marleen
25 Juli 2007 | China, Beijing
Zo, net even op z'n Hollands een bakkie in Peking gedaan met mijn vriendinnetje Nadja :-) en dacht: ga ook Holland nog even op de hoogte brengen met mijn China-avonturen tot nu toe.
Alweer 5 dagen geleden (de 20e) nam ik de trein van Hongkong naar Beijing. De trein zien te halen, leek een avontuur op zich. We dachten dat we precies wisten waar we moesten zijn, maar onderweg bleek dat we niet de juiste informatie hadden (=stress). We waren helemaal op t verkeerde station en hadden nog ongeveer 20 minuten om op t juiste station te komen en door de douane te zijn. Op elk tussenliggend station hebben we dus weer iemand aangeklamd die ons in zijn of haar beste Engels :-( uit kon leggen waar we moesten zijn, zodat we niet weer verkeerd zouden gaan. We hadden natuurlijk ook geen flauw idee hoe lang het zou duren om door de douane te komen en hoe lang de rij daar zou zijn.
Stress alom, maar dan blijkt als je er eenmaal bent en nog 3 kwartier over hebt (de douane stelde niets voor) dat alles altijd wel op zn pootjes terecht komt :-)
25 uur in de trein. Ik moet zeggen, dit viel me 100% mee. Anke en ik deelden een cabine met twee heren uit Hongkong. De ene was een jonge student die het erg leuk vond om Engels met ons te praten. (Heb ondertussen ook zn hele familie gezien op foto ;-) ) en de andere meneer was een oude man die zijn broer voor zijn verjaardag ging bezoeken in Beijing. Ik kon prima slapen in de trein en dat heb ik dus ook veel gedaan, we hebben wat gekletst en we hebben zelfs nog weer Chinees gegeten (met stokkies natuurlijk ;-) ) in het treinrestaurant. Ik heb ook veel gedroomd over hoe het strakjes weer zal zijn als ik in Nederland ben, het komt natuurlijk toch dichterbij he? Mam, ik heb ook gedroomd dat ik jouw auto dan in de prak rijd, maar voor zover ik weet heb jij nog geen eigen auto, dus t zal wel de auto van pap zijn, hahaha. (ik hoop dat ik er nog in mag rijden als ik weer terug ben!)
Rond half 5 de volgende dag kwamen we aan in Beijing West. Het was enorm druk op t station, wat een Chinezen zeg! Het zijn er echt heel veel, te veel zou ik bijna zeggen. Op zich vreemd natuurlijk dat je in China zoveel Chinezen ziet. Natuurlijk was ik ook in een spannende jubelstemming want ik zou Nadja eindelijk weer zien na 10 maanden! Het was niet heel moeilijk om ze te vinden. Er zijn in Beijing wel veel westerse toeristen, maar tussen alle Chinezen val je toch wel op. Ik begon te springen, kwam natuurlijk door mn jubelstemming, en t was echt raar maar toch ook weer niet om nad en peter te zien. Ze zagen er nog hetzelfde uit als 10 maanden geleden alleen allebei ietsie dunner. (Denk t Azie-dieet :-) ) We gingen naar ons hotel, spulletjes op bed en 's avonds zijn we uit eten geweest bij de... hoe kan t ook anders: Chinees. Ik denk er nu over om mijn eigen stokkies aan te gaan schaffen, compleet met mn naam erin gegrafeerd, want ik kan t nu echt goed!
De volgende dag, zondag 22 juli gingen we samen met miljoenen Chinezen (dit is dus echt niet overdreven) enkele bijzonderheden in Beijing bezoeken. Er waren enorm veel Chinezen op de been, waar ze allemaal vandaan kwamen, al sla je me dood, ik heb gehoord uit heel China, want t is hier namelijk zomervakantie. (handig getimed Marleentje) We liepen richting de verboden stad, wat een stad op zich is, zo groot is het. De poort die toegang geeft tot de stad, de poort van de hemelse vrede, is voorzien van een groot portret van Mao, de (communistische) held van de Chinezen. We zijn wat door de stad gelopen maar door de drukte (dacht eerst nog dat t kwam omdat t zondag was ;-( ), de warmte t is hier suptropisch, klef en tussen de 30 en 40 graden, hadden we t snel gezien. Wat hier ook aan bijdroeg is het feit dat Beijing in 2008 de Olympische spelen organiseert. Alles moet natuurlijk tiptop ogen en vele historische gebouwen, ook in de verboden stad, staan in de steigers en krijgen een likje verf. Voor ons was dat natuurlijk wat minder. Tegenover de verboden stad, aan de andere kant van de straat ligt het plein van de hemelse vrede. Tian'anmen op zijn Chinees. Dit is het grootste plein ter wereld. Dat er allemaal gebouwen tussen staan en het dus eigenlijk meerdere pleinen bij elkaar zijn is een beetje vals-spelerij vonden wij.
Denk dat iedereen zich het plein wel kan herinneren van de studentenprotesten en de foto met de student die op een haar afstand van een mega grote tank staat.
Op dit plein staat ook het Mao-mausoleum, jawel de meneer ligt hier sinds 1976 toen ie doodging opgebaard. We konden hem helaas niet zien, want net als alles in Beijing, krijgen ook het Mausoleum en Mao zelf een flinke opknapbeurt voordat de Olympische spelen beginnen ;-)
(vraag me wel een beetje af, of er nog wat van de maken valt als je al zolang dood bent, maar ok..... hersenspinsels zullen we maar zeggen)
Hierna zijn we op zoek gegaan naar de verborgen stad. Deze is behoorlijk goed verborgen, namelijk onder de grond. Mao heeft lang, lang geleden opdracht voor de bouw hiervan gegeven omdat hij bang was voor aanslagen. Het biedt plaats aan 300.000 mensen. Best een aardig aantal zou je denken, maar als je je bedenkt dat de Gemeente Beijing zo groot is als Belgie en er ruim 13 miljoen mensen wonen, vraag ik me af waar hij ze allemaal wilde laten. Gelukkig zijn er nooit aanslagen geweest.
Via een omweg zijn we uiteindelijk bij de stad aangekomen. Het even vragen aan wat mensen op straat is hier niet zo eenvoudig, de Chinezen spreken zeer slecht tot geen Engels, hmmmm kan nog vaker lastig worden ;-)
Maandag, fietsdag!
Op maandag gingen we fietsen huren om op lekker door de stad te fietsen. De fietspaden zijn enorm breed, zo breed als de straten in Holland zijn. Met zn 4-en naast elkaar fietsen is dus 'no problemo' We fietsten eerst even naar t treinstation om de treintickets voor onze volgende bestemming vast te regelen. Dit klinkt ook weer wat eenvoudiger als t is. Wederom was t megadruk op t station en alles in t chinees he? Om t goede loket te vinden ben je al snel een half uurtje kwijt, maar dan heb je wel de treinkaartjes. Anke en ik gaan naar Shanghai, Nadja en Peter naar Hongkong want zij moeten eerst weer een nieuw visum voor China regelen en kunnen dat niet in China zelf doen, helaas.
T was ongeveer 3 kwartiertjes fietsen naar t station, de zadelpijn hakte er al snel in, want de kwaliteit van mijn huurfiets is toch een snipje minder dan die van mijn fiets (voordat ik deze achter liet in Holland)
Ik moest ook even wennen aan de Chinese fietsverkeersregels, sjonge zeg. In principe rijdt iedereen hier aan dezelfde kant als in Nederland, rechts dus. Maar echt verkeersregels zijn er eigenlijk niet, dus als je tegen het verkeer in wilt rijden.... dat mag en kan hier allemaal. Als t stoplicht groen is, mag je over, maar auto's die van rechts komen nemen wel voorrang, dus dan moet je vol op de rem. Ook doen ze hier niet aan rechtdoor op dezelfde weg gaat voor. Het is handig om even over je schouder te kijken, want voor je t weet lig je op een of andere motorkap. Fietsers fietsen over t algemeen wel aan de rechterkant, maar ze houden geen rechts (?? nu wordt t lastig) je mag dus aan de binnenkant of aan de buitenkant inhalen. Kortom... het is 1 grote chaos er wordt continue getoeterd en iedereen die deelneemt aan t verkeer, kan van alle kanten op je af komen. Op een gegeven moment dacht ik dat alles wat van rechts komt, voorrang heeft, maar toen ik zelf van rechts kwam, had ik weer geen voorrang!
Het was wel enorm leuk om door Beijing te fietsen, een echt avontuur.
Dinsdag 24 juli was voor mij weer een van de hoogtepunten van mijn reis. We gingen naar The Great Wall, oftewel de Chinese muur. Het was een behoorlijke klus om dit tourtje te regelen, waar wilden we de muur op en hoe kwamen we daar. De meeste tripjes gingen naar Bandaling, dit deel van de muur ligt het dichtst bij de stad, maar is ook t meest toeristisch. Wij wilden liever weinig toerisme en authentieke muur, dus niet met een achtbaan ernaast ofzo.
Uiteindelijk hadden we een trip gevonden, 4 uur rijden naar Jinshanling, daar de muur op voor een wandeling van 10 kilometer richting Simatai en vanaf daar weer 4 uur terug rijden naar Beijing. Een lange dag, maar wel naar t meest mooie en minst toeristische deel van de muur.
Er komen was alweer heel wat, we deden er ruim 5 uur over, driedubbel opgevouwen in een busje. en ook met de auto in het verkeer is het een gekkenhuis. Alles voegt in, haalt in, zigzagt overal tussendoor, 1 en al getoeter. Maar toen we aankwamen bij de muur en bijna geen bussen, auto's en toeristen zagen, werden we wel erg blij.
We konden een kabelbaantje nemen de muur op, maar natuurlijk gingen we voor de klim te voet. Beetje warm en pittig was t wel, de meeste treden zijn kniehoog en t temperatuurtje was lekker warm ;-)
Maar eenmaal op de muur was the scenery fantastisch mooi! We zagen zover als we konden kijken groene bergen en heuvels en de muur liep hier dwars overheen. Onvoorstelbaar dat ik daar dan weer gewoon ben he? Ik heb veel mooie dingen gezien in vrij korte tijd en af en toe moet ik echt even een moment stil gaan staan om me te doen realiseren waar ik nu weer ben.
Ik sta gewoon op 1 van de 7 wereldwonderen en het is terecht een wereldwonder!
Het eerste deel van de muur was gerestaureerd en goed te lopen. Later kwamen we op authentieke delen, steile stukken, veel klimmen, trapjes op en af, maar alles was enorm mooi en we liepen met ons 7-en, dus gezellig was t ook.
Aan t eind van de tocht mochten we t busje weer in en tegen een uurtje of half 10 's avonds waren we weer terug bij ons hotelletje in de stad.
Tja en dan is t woensdag en weer tijd om afscheid te nemen van Peter en Nadja. Nadja en ik zijn woensdagochtend met ons tweetjes op pad gegaan voor een ontbijtje en koffie want we hadden natuurlijk wat bij te praten over de afgelopen 10 maanden. Een lach en een traan wisselden elkaar af en het was weer net als altijd! super toch he? Na een uurtje of 3 kwamen Peter en Anke bij ons aangeschoven en hebben we de middag tamelijk relaxed (op mijn internet incidentje na) afgesloten.
Natuurlijk moesten we uiteindelijk nog haasten om onze trein naar Shanghai te halen, hahaha. Het zal ook eens niet. Nadja en Peter brachten ons, heel lief, naar het station en toen was t tijd voor een afscheidsknuffel. Was ook weer grappig volgens de Chinezen want we werden weer massaal bekeken! :-)
Misschien komen we elkaar nog weer tegen in China of Thailand, maar ja.... we zijn reizigers en plannen willen nog wel eens wijzigen.
Vanochtend zijn Anke en ik na ongeveer 12 uur in de trein aangekomen in Shanghai, gelukkig is het hier net zo warm als in Beijing, dus kleding wassen is zonde van de tijd. Binnen 5 minuten ben je toch weer nat bezweet, heerlijk!!!! hahaha
We hebben een erg leuk en ruim opgezet Hostel gevonden op een (geloof ik) leuke lokatie in de stad en we hebben bij aankomst op t treinstation meteen ons volgende treinkaartje maar gekocht. Ik geloof dat we dan 17 uur in de trein gaan zitten, hmmm. Kijken hoe ons dat bevalt. We wilden natuurlijk wel weer een bedje in de trein, maar ja, leg dat maar eens uit in t Chinees ;-)
Het is nu donderdag en zaterdag gaan we richting Xi'an, bekend van het Terra Cotta leger.
Eerst maar ns Shanghai ontdekken op ons beste Chinees'
;-)
Alweer 5 dagen geleden (de 20e) nam ik de trein van Hongkong naar Beijing. De trein zien te halen, leek een avontuur op zich. We dachten dat we precies wisten waar we moesten zijn, maar onderweg bleek dat we niet de juiste informatie hadden (=stress). We waren helemaal op t verkeerde station en hadden nog ongeveer 20 minuten om op t juiste station te komen en door de douane te zijn. Op elk tussenliggend station hebben we dus weer iemand aangeklamd die ons in zijn of haar beste Engels :-( uit kon leggen waar we moesten zijn, zodat we niet weer verkeerd zouden gaan. We hadden natuurlijk ook geen flauw idee hoe lang het zou duren om door de douane te komen en hoe lang de rij daar zou zijn.
Stress alom, maar dan blijkt als je er eenmaal bent en nog 3 kwartier over hebt (de douane stelde niets voor) dat alles altijd wel op zn pootjes terecht komt :-)
25 uur in de trein. Ik moet zeggen, dit viel me 100% mee. Anke en ik deelden een cabine met twee heren uit Hongkong. De ene was een jonge student die het erg leuk vond om Engels met ons te praten. (Heb ondertussen ook zn hele familie gezien op foto ;-) ) en de andere meneer was een oude man die zijn broer voor zijn verjaardag ging bezoeken in Beijing. Ik kon prima slapen in de trein en dat heb ik dus ook veel gedaan, we hebben wat gekletst en we hebben zelfs nog weer Chinees gegeten (met stokkies natuurlijk ;-) ) in het treinrestaurant. Ik heb ook veel gedroomd over hoe het strakjes weer zal zijn als ik in Nederland ben, het komt natuurlijk toch dichterbij he? Mam, ik heb ook gedroomd dat ik jouw auto dan in de prak rijd, maar voor zover ik weet heb jij nog geen eigen auto, dus t zal wel de auto van pap zijn, hahaha. (ik hoop dat ik er nog in mag rijden als ik weer terug ben!)
Rond half 5 de volgende dag kwamen we aan in Beijing West. Het was enorm druk op t station, wat een Chinezen zeg! Het zijn er echt heel veel, te veel zou ik bijna zeggen. Op zich vreemd natuurlijk dat je in China zoveel Chinezen ziet. Natuurlijk was ik ook in een spannende jubelstemming want ik zou Nadja eindelijk weer zien na 10 maanden! Het was niet heel moeilijk om ze te vinden. Er zijn in Beijing wel veel westerse toeristen, maar tussen alle Chinezen val je toch wel op. Ik begon te springen, kwam natuurlijk door mn jubelstemming, en t was echt raar maar toch ook weer niet om nad en peter te zien. Ze zagen er nog hetzelfde uit als 10 maanden geleden alleen allebei ietsie dunner. (Denk t Azie-dieet :-) ) We gingen naar ons hotel, spulletjes op bed en 's avonds zijn we uit eten geweest bij de... hoe kan t ook anders: Chinees. Ik denk er nu over om mijn eigen stokkies aan te gaan schaffen, compleet met mn naam erin gegrafeerd, want ik kan t nu echt goed!
De volgende dag, zondag 22 juli gingen we samen met miljoenen Chinezen (dit is dus echt niet overdreven) enkele bijzonderheden in Beijing bezoeken. Er waren enorm veel Chinezen op de been, waar ze allemaal vandaan kwamen, al sla je me dood, ik heb gehoord uit heel China, want t is hier namelijk zomervakantie. (handig getimed Marleentje) We liepen richting de verboden stad, wat een stad op zich is, zo groot is het. De poort die toegang geeft tot de stad, de poort van de hemelse vrede, is voorzien van een groot portret van Mao, de (communistische) held van de Chinezen. We zijn wat door de stad gelopen maar door de drukte (dacht eerst nog dat t kwam omdat t zondag was ;-( ), de warmte t is hier suptropisch, klef en tussen de 30 en 40 graden, hadden we t snel gezien. Wat hier ook aan bijdroeg is het feit dat Beijing in 2008 de Olympische spelen organiseert. Alles moet natuurlijk tiptop ogen en vele historische gebouwen, ook in de verboden stad, staan in de steigers en krijgen een likje verf. Voor ons was dat natuurlijk wat minder. Tegenover de verboden stad, aan de andere kant van de straat ligt het plein van de hemelse vrede. Tian'anmen op zijn Chinees. Dit is het grootste plein ter wereld. Dat er allemaal gebouwen tussen staan en het dus eigenlijk meerdere pleinen bij elkaar zijn is een beetje vals-spelerij vonden wij.
Denk dat iedereen zich het plein wel kan herinneren van de studentenprotesten en de foto met de student die op een haar afstand van een mega grote tank staat.
Op dit plein staat ook het Mao-mausoleum, jawel de meneer ligt hier sinds 1976 toen ie doodging opgebaard. We konden hem helaas niet zien, want net als alles in Beijing, krijgen ook het Mausoleum en Mao zelf een flinke opknapbeurt voordat de Olympische spelen beginnen ;-)
(vraag me wel een beetje af, of er nog wat van de maken valt als je al zolang dood bent, maar ok..... hersenspinsels zullen we maar zeggen)
Hierna zijn we op zoek gegaan naar de verborgen stad. Deze is behoorlijk goed verborgen, namelijk onder de grond. Mao heeft lang, lang geleden opdracht voor de bouw hiervan gegeven omdat hij bang was voor aanslagen. Het biedt plaats aan 300.000 mensen. Best een aardig aantal zou je denken, maar als je je bedenkt dat de Gemeente Beijing zo groot is als Belgie en er ruim 13 miljoen mensen wonen, vraag ik me af waar hij ze allemaal wilde laten. Gelukkig zijn er nooit aanslagen geweest.
Via een omweg zijn we uiteindelijk bij de stad aangekomen. Het even vragen aan wat mensen op straat is hier niet zo eenvoudig, de Chinezen spreken zeer slecht tot geen Engels, hmmmm kan nog vaker lastig worden ;-)
Maandag, fietsdag!
Op maandag gingen we fietsen huren om op lekker door de stad te fietsen. De fietspaden zijn enorm breed, zo breed als de straten in Holland zijn. Met zn 4-en naast elkaar fietsen is dus 'no problemo' We fietsten eerst even naar t treinstation om de treintickets voor onze volgende bestemming vast te regelen. Dit klinkt ook weer wat eenvoudiger als t is. Wederom was t megadruk op t station en alles in t chinees he? Om t goede loket te vinden ben je al snel een half uurtje kwijt, maar dan heb je wel de treinkaartjes. Anke en ik gaan naar Shanghai, Nadja en Peter naar Hongkong want zij moeten eerst weer een nieuw visum voor China regelen en kunnen dat niet in China zelf doen, helaas.
T was ongeveer 3 kwartiertjes fietsen naar t station, de zadelpijn hakte er al snel in, want de kwaliteit van mijn huurfiets is toch een snipje minder dan die van mijn fiets (voordat ik deze achter liet in Holland)
Ik moest ook even wennen aan de Chinese fietsverkeersregels, sjonge zeg. In principe rijdt iedereen hier aan dezelfde kant als in Nederland, rechts dus. Maar echt verkeersregels zijn er eigenlijk niet, dus als je tegen het verkeer in wilt rijden.... dat mag en kan hier allemaal. Als t stoplicht groen is, mag je over, maar auto's die van rechts komen nemen wel voorrang, dus dan moet je vol op de rem. Ook doen ze hier niet aan rechtdoor op dezelfde weg gaat voor. Het is handig om even over je schouder te kijken, want voor je t weet lig je op een of andere motorkap. Fietsers fietsen over t algemeen wel aan de rechterkant, maar ze houden geen rechts (?? nu wordt t lastig) je mag dus aan de binnenkant of aan de buitenkant inhalen. Kortom... het is 1 grote chaos er wordt continue getoeterd en iedereen die deelneemt aan t verkeer, kan van alle kanten op je af komen. Op een gegeven moment dacht ik dat alles wat van rechts komt, voorrang heeft, maar toen ik zelf van rechts kwam, had ik weer geen voorrang!
Het was wel enorm leuk om door Beijing te fietsen, een echt avontuur.
Dinsdag 24 juli was voor mij weer een van de hoogtepunten van mijn reis. We gingen naar The Great Wall, oftewel de Chinese muur. Het was een behoorlijke klus om dit tourtje te regelen, waar wilden we de muur op en hoe kwamen we daar. De meeste tripjes gingen naar Bandaling, dit deel van de muur ligt het dichtst bij de stad, maar is ook t meest toeristisch. Wij wilden liever weinig toerisme en authentieke muur, dus niet met een achtbaan ernaast ofzo.
Uiteindelijk hadden we een trip gevonden, 4 uur rijden naar Jinshanling, daar de muur op voor een wandeling van 10 kilometer richting Simatai en vanaf daar weer 4 uur terug rijden naar Beijing. Een lange dag, maar wel naar t meest mooie en minst toeristische deel van de muur.
Er komen was alweer heel wat, we deden er ruim 5 uur over, driedubbel opgevouwen in een busje. en ook met de auto in het verkeer is het een gekkenhuis. Alles voegt in, haalt in, zigzagt overal tussendoor, 1 en al getoeter. Maar toen we aankwamen bij de muur en bijna geen bussen, auto's en toeristen zagen, werden we wel erg blij.
We konden een kabelbaantje nemen de muur op, maar natuurlijk gingen we voor de klim te voet. Beetje warm en pittig was t wel, de meeste treden zijn kniehoog en t temperatuurtje was lekker warm ;-)
Maar eenmaal op de muur was the scenery fantastisch mooi! We zagen zover als we konden kijken groene bergen en heuvels en de muur liep hier dwars overheen. Onvoorstelbaar dat ik daar dan weer gewoon ben he? Ik heb veel mooie dingen gezien in vrij korte tijd en af en toe moet ik echt even een moment stil gaan staan om me te doen realiseren waar ik nu weer ben.
Ik sta gewoon op 1 van de 7 wereldwonderen en het is terecht een wereldwonder!
Het eerste deel van de muur was gerestaureerd en goed te lopen. Later kwamen we op authentieke delen, steile stukken, veel klimmen, trapjes op en af, maar alles was enorm mooi en we liepen met ons 7-en, dus gezellig was t ook.
Aan t eind van de tocht mochten we t busje weer in en tegen een uurtje of half 10 's avonds waren we weer terug bij ons hotelletje in de stad.
Tja en dan is t woensdag en weer tijd om afscheid te nemen van Peter en Nadja. Nadja en ik zijn woensdagochtend met ons tweetjes op pad gegaan voor een ontbijtje en koffie want we hadden natuurlijk wat bij te praten over de afgelopen 10 maanden. Een lach en een traan wisselden elkaar af en het was weer net als altijd! super toch he? Na een uurtje of 3 kwamen Peter en Anke bij ons aangeschoven en hebben we de middag tamelijk relaxed (op mijn internet incidentje na) afgesloten.
Natuurlijk moesten we uiteindelijk nog haasten om onze trein naar Shanghai te halen, hahaha. Het zal ook eens niet. Nadja en Peter brachten ons, heel lief, naar het station en toen was t tijd voor een afscheidsknuffel. Was ook weer grappig volgens de Chinezen want we werden weer massaal bekeken! :-)
Misschien komen we elkaar nog weer tegen in China of Thailand, maar ja.... we zijn reizigers en plannen willen nog wel eens wijzigen.
Vanochtend zijn Anke en ik na ongeveer 12 uur in de trein aangekomen in Shanghai, gelukkig is het hier net zo warm als in Beijing, dus kleding wassen is zonde van de tijd. Binnen 5 minuten ben je toch weer nat bezweet, heerlijk!!!! hahaha
We hebben een erg leuk en ruim opgezet Hostel gevonden op een (geloof ik) leuke lokatie in de stad en we hebben bij aankomst op t treinstation meteen ons volgende treinkaartje maar gekocht. Ik geloof dat we dan 17 uur in de trein gaan zitten, hmmm. Kijken hoe ons dat bevalt. We wilden natuurlijk wel weer een bedje in de trein, maar ja, leg dat maar eens uit in t Chinees ;-)
Het is nu donderdag en zaterdag gaan we richting Xi'an, bekend van het Terra Cotta leger.
Eerst maar ns Shanghai ontdekken op ons beste Chinees'
;-)
-
25 Juli 2007 - 08:23
Lies:
arme jij :-(!!
Leef met je mee, mis dus de rest van je verhaal EN van je ontmoeting met nadja, wacht in spanning af!
Liefs Marlies -
25 Juli 2007 - 11:26
Bianca:
oh jee oh jee.. weet helaas PRECIES hoe je je voelt :-( Heb het zelf ook nog meegemaakt he op de laatste dag dat ik een stukje op de site zou zetten.. Ik was toen echt niet te genieten dus hoop voor Nadja dat het snel over is!! haha jij kunt je er toch wel snel overheen zetten. Maar niet leuk!!
Het chinese rood van de site is wel gelukt hoor, erg grappig.
Ben kortom dus nog steeds benieuwd, maar we wachten gewoon nog ff af, dikke zoen daar!
liefs Bianca -
25 Juli 2007 - 16:16
Hermien De Graaf:
Ach Marleen erkomt heus wel weer een nieuw verhaal, zeg rust jij wel eens in je vakantie, ik geloof van helemaat niet dus ik begrijp wel dat je van alles wilt zien en beleven, maar neem ook eens een beetje rust m,n kind als het kan, straks als je weer in Nederland bent heb je direkt ook geen rust, want dan ga je natrrurlijk weer aan het werk dus geniet nu nog maar lekker hoor! hier is alles oke, en het hooi is binnen, nou verder nog veel plezier hoor en kusjes natuurlijkxxxxxxxx groetjes pa en ma. -
25 Juli 2007 - 17:37
Willemijn:
Ben wel benieuwd hoor, naar 25 uur in de trein in China ... ik stel me je zo voor temidden tussen de Chinezen met marktspul, waarbij er een biggetje bij je op schoot zit bijvoorbeeld. ;)
Liefs, Willemijn -
25 Juli 2007 - 20:16
Heleanne:
spannend zo'n half verhaal! Ik heb sinds vandaag een baan :) Als testontwikkelaar bij een commercieel assessment en consultant bureau...jeuhhh. Geniet..ook voor mij :)
X heleanne -
26 Juli 2007 - 10:11
Berdy:
heey marleen, weer super allemaal. gaaf dat je zo ver weg toch bekenden tegenkomt ook al wisten jullie het wel van elkaar,het is toch een beetje vreemd.
hier in de beemte is alles o.k.we hebben de volgende bouw voor de boeg als de gemeente mee werkt. De tekening voor de nostalgische houten schuur is ingediend dus maar afwachten. Volgens ma haar theorieen kan de gemeente niet weigeren dus daar gaan we dan maar in mee.Nog een maand werken en dan gaan wij wel 15 dagen naar greece dat stelt voor jou niets voor, maar ik vind het een hele tijd aan de andere kant hebben we(vooral Es)het wel verdient.Ik hoop dat het dan wel iets minder warm is daar 40 graden is voor ons bleekscheten toch wel heel heet. Voor de rest volg ik de tour de france een beetje. Wat daar allemaal gebeurt is niet normaal Vino weg(betrapt op doping)en sinds gisteravond Rasmussen naar huis(ontslagen door de rabobank wegens leugens tegen de leiding) Hij reed in het geel met genoeg marge voor de eindoverwinning. Ik denk dat ik maar stop met volgen.
Voor de rest niet veel nieuws meer.De kat van ons en de hond van de buren zijn nog net zo eigenwijs als voorheen en gaan geheel hun eigen weg. Toch moest ik je wel de groeten doen van ze.
Marleen maak er nog wat moois van en tot over een maand of twee ??
Heel veel liefs berdybroertje en es
(miss ya)XXX
Hoe is het trouwens met je knie ??
(ik hoor gasolina op de achtergrond)
je weet wel las van me knieya. -
26 Juli 2007 - 10:24
Nadja:
ha lieve Leen,
Het was idd super tof, al was het nu maar voor een paar dagen. Hopelijk zien we elkaar nog bij de pandabeertjes idd.
Veel plezier en het is wel geinig om het te lezen en het zelf ook meegemaakt te hebben haha..
liefs Nadja -
26 Juli 2007 - 16:30
Hermien De Graaf:
Wat een fantastische momenten zeg met Nadja en Peter, ja dat doet je wat zo ver van huis en dan in een keer Nadja en Peter voor je huis dan moet je zeker een traantje wegpinken, het is fantastisch aleemaal Marleen het regent hier weer in Holland, en hartje zomer hier dat fietsen wat jullie doen ook fantastisch zeg met z,n vieren, heel apart, fiets ze nog zou ik zeggen, en veel plezier nog, de groetjes van Berdy en Esther en Diick en Hermien groetjes en een dikke kus van ons allemaal -
26 Juli 2007 - 17:58
Sylvia:
Alweer bekenden die je daar ontmoet. Hartstikke gaaf joh!! Leuke verhalen weer.. Je maakt weer wat mee.. Voel me haast geroepen om ook gewoon jou kant op te komen. Gewoon gek doen..
Maar nee.. Ik blijf lekker thuis. Bij mijn kroost. Lekker genieten..
Alles hier onder controle. Laat het mooie weer maar komen. Lekker naar buiten..
Nou doei lief,
Dikke kus Syl -
27 Juli 2007 - 08:32
IngieWingie:
Leuk beriggie Berdy, ben idd ook erg benieuwd of je nog zo'n las van je knieya hebt, als je zorgt dat je voor 't Teuge's tentfeest terugbent, kunnen we weer ff beetje de keel smeren (met gasolina hehe)en je knie testen ;o) groeten uit een nat en koud Twello city -
28 Juli 2007 - 02:49
Marleentje Zelf:
hahaha, bedankt voor je leuke bericht Berdy, moest heel hard lachen, leuk ook dak nog de groeten krijg van Bas en Senna :-)
met mn knie gaat t wel aardig, hij is wel erg blank vergeleken bij de rest van mn been, denk dat t pigment er nu een beetje uit is.
Denk wel dat t lukt om tijdens t Teugs feest even te oefenen op Gasonlina, haha
Marleen -
30 Juli 2007 - 07:27
Esther:
Leuk dat je Nadja hebt gesproken. Passen je gegraveerde stokjes nog in je rugzak?
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
